جَوانین مَندینَه ریجَه بَه ریجَه
تیره مَیدُون درِه ویجَه بَه ویجَه
جَوانُون تیر ژَنن دیل کَرع سُوجَه
نَنِن نالَه کَرن وان چَمَه کیجَه!

جوانان ایستاده اند ردیف به ردیف
در میدان های تیز وجب به وجب
به جوانان تیر می زنند، دل آدم می سوزد
مادر ها فریاد می کنند: آه ...! جوجه هایمان!

از دوبیتی های سال های پنجاه