روز جهانی کتاب؛ نگاهی به سانسور و کتابخوانی در ایران
اختراع فن چاپ در حقیقت به قرنها پیش از گوتنبرگ، که نامش بهعنوان مخترع چاپ در تاریخ به ثبت رسیده است، برمیگردد. آسوریان چند هزار سال قبل از میلاد بر خشتهایی از گل رس مهر میزدند. استعمال حروف قابل انتقال نیز میان سالهای ۱۰۵۱ و ۱۰۵۸ در چین آغاز شد. مخترع این حروف فردی به نام پیشنگ بود و حروف هم از گلرس ساخته میشد. حروف دستی و حروف قلعی که پس از آنها به کارآمد، هیچ یک رواجی نیافت، برعکس حروف چوبی متداول شد. تا اینکه در سال ۱۴۴۰، گوتنبرگ ظاهرا بدون اطلاع از کار چینیها، حروف قابل انتقال را اختراع کرد و برای هر یک از حروف الفبا یک حرف جداگانه به کار برد. حروف متحرک را چینیها اختراع کردند، ولی گوتنبرگ که حرفهاش زرگری بود، آلیاژ مناسبی برای ریختهگری حروف از سرب و آنتیموان به دست آورد و سپس نسبت هر یک از این دو فلز را به گونهای انتخاب کرد که حروف بیش از حد سخت و نرم نباشند. وی برای مرکب چاپ هم فرمول مناسبی یافت و خلاصه با حل و فصل مشکلات، عمل چاپ را میسر و اجرایی کرد.