سازمان فداييان خلق ايران ( اكثريت ) درگذشت رفيق همايون را به پروانه عزيز، همسر و يار وفادارش در سال هاى سخت بيمارى، به فرزندان گراميش، مينا و بابك و عموم دوستان و همرزمان همايون تسليت مى گويد.

از زمان ارتباط گیری مجدد و وصل شدن دوبارە بە سازمان، او بعنوان یک رفیق پرشور در بسیاری از عرصەها دست بە فعالیت مجدد زد: حضور در میتینگ ها و اعتراضات علیە سیاستهای سرکوبگرانە جمهوری اسلامی، شرکت در مراسم اول ماە مە روز جهانی کارگر با پرچم سازمان، شرکت فعال در جلسات سازمانی و همکاری نزدیک با گروه کار کارگری و کارآنلاین از جملە فعالیت های اوست.

به دنبال یورش رژيم جمهوری اسلامی به سازمان در سال ۱۳۶۲، رفيق عباس جعفری مجبور شد که به زندگی مخفی روی بيآورد. او در طول زندگی مخفی با رفقای اعدامی خشایار خواجیان (فرامرز) ِ اسماعیل پورمحمدی (بهزاد) و حسن دشت آرا ارتباط داشته و فعالیت سازمانی را با فداکاری ادامه داد. اما در تهاجم وسيع به تشکيلات مخفی سازمان در سال ۱۳۶۵ دستگير و زندانی شد. عباس در زندان شاهد کشتار هزاران زندانی سياسی و از جمله رفقايش بود.

متاسفانه رفيق محمود زحمتکش به سرطان معده در سال ۱۳۹۶ دچار شد و با تحمل درد و رنج بيماری، سرانجام در ۲۳ فروردين از ميان ما رفت. شورای مرکزی سازمان درگذشت رفيق محمود زحمتکش را به خانواده او و به رفقای فدائی تسليت می گويد و برای آن ها آرزوی صبر و بردباری می کند.

رفيق سهراب به دنبال يورش وزارت اطلاعات به سازمان در سال ۱۳۶۵، مجبور به ترک وطن شد و همراه با خانواده اش به کشور افغانستان پناه برد و با تجمل سختی ها در کنار رفقایش به مبارزه ادامه داد. او بعد از چند سال اقامت در افغانستان، بار ديگر با خانواده اش به اطريش پناهنده شد و متأسفانه بیماری سخت اورا از پای در آورد.

کاک محسن سلامی، یکی از یاران قدیمی سازمان ما در سالهای ٥٩ و ٦٠، پس از دو دهە مقاومت علیە پیامدهای مریضی سکتە مغزی و بیماری کلیوی در تاریخ ٢٨ آذرماە تسلیم بە مرگ شد و زندگی را در سن ٦٢ سالگی بدرود گفت. او انسانی شریف و اجتماعی بود، و در میان مردم از جایگاە و احترام خاصی برخوردار بود.

ضمن تسلیت بە خانوادە رفیق محسن و مردم شریف بانە، یاد او را گرامی می داریم و بر مزار او دستە گلی از وفا و قدردانی می نهیم.

دبیرخانە سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)

خانە رفیق عصمت در سالهای سیاە دهە شصت خورشیدی در تهران مأوای امن و گرمی برای یاران فدائی بود. رفیق عصمت، علیرغم بضاعت محدود مالی و شرایط سخت مادی، از هیچ تلاشی برای کمک بە فدائیان و یاران مبارز دریغ نکرد. او از رفقائی بود با روحیە بالا و با کولەباری از حس رفاقت و همیاری.

در طی دو روز موضوعات مربوط به دستور کار نشست مورد بررسی و گفتگو قرار گرفت و تصمیمات لازم در هر موضوع اتخاذ شد. در این جلسه پس از توضیحات هیات رئیسه شورا، استماع تذکرات و پاسخ مسئولین، گزارشی از نتایج کار کمیسیون تنظیم رابطه سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) با حزب چپ ایران (فداییان خلق) را به جلسه ارائه داده شد.

فرزانه از همان نوجوانی وارد زندگی سخت و پر خطر شد و هر مخاطره بر سر راه انتخابی خویش را به جان خرید. هفتهها با چشمانی نگران از دیدار با همسر محروم بود و در متن بی خبریهای کشنده از این خانه به آن خانه جا عوض می کرد. هنگامی که ناگزیر از ترک کشور گردید، در اضطراری بزرگ پسرش را به ناچار در ایران جا گذاشت و نزدیک به ۶ سال از آن دهه دهشت را در فراق فرزند گریست.

رفيق سلمان در سال های اول انقلاب مسئول کميته ايالتی کرمانشاه بود. او بعد از سال ۱۳۶۲ در داخل کشور ماند و به فعاليت تشکيلاتی در فضای شديد امنيتی ادامه داد.
شورای مرکزی سازمان به زهره گرامی، شقایق و کاوه عزيز تسلیت می گوید، خود را در غم آن ها شريک می داند و برای آنها، بستگان و همه رفقا آرزوی صبر و بردباری دارد.