تا زمانی که قوانینی چون ارتداد و سب النبی رسماً نفی نشده، تا زمانی که بهاییانی هستند که به دلیل اعتقاداتشان در زندان هستند، تا زمانی که صادرکنندگان احکامی دردهه شصت که تنها می‌توان بر آن‌ها جنایت نام نهاد در سطوح تصمیم گیران قضایی کشور حضور دارند. تا زمانی که اعتراض به چنین جنایت‌هایی در سایه مصلحت طلبی‌های دیگری قرار گیرد فاجعه سال 67 به یک فاجعه تاریخی کشور ما بدل نگردیده و یادآوری و تلاش برای تبدیل مخالفت با آن به یک عاطفه ملی اهمیت سیاسی عملی روز دارد.

تائید وزرای معرفی‌شده در مسائل فرهنگی اجتماعی با خواست‌های اصلاح یا تحول‌طلبانه منافات دارد. مشکلات کشور یک مجموعه به‌هم‌پیوسته است و مقابله با فساد حاکم بر تاروپود روابط کشور بدون درگیری با عاملین اصلی آن‌ که با چنگ و دندان از حفظ شرایط موجود دفاع می‌کنند، امکان ندارد. دفاع از شرایط موجود با اصلاح‌طلبی و تحول‌خواهی منافات دارد.

اگر در آن زمان خطای تحلیل گران در مطلق کردن یک نوع گذار در شرایط آنروز جهان قابل فهم و توضیح است تداوم همان مطلق گرایی بمدت سی سال پس از انقلاب در شرایطی که تمامی تحولات جهان خلاف این مطلق گرایی حکم می کنند خطایی است غیر قابل تبیین.

تحولاتی که با سرنگونی نیروی حاکم و فروپاشی سیستم و جایگزینی آن با نیروهای خارج از حکومت صورت گرفت. پس از انقلاب بهمن و نیکاراگوئه که نمونه های تیپیک از انقلابات کلاسیک، سرنگونی و فروپاشی سیستم اند، ما با نمونه مشابهی در دوره مورد بحث مواجه نیستیم تنها می‌توان سرنگونی حکومت نجیب بدست مجاهدین و سپس طالبان را در این چارچوب بررسی کرد.

در کشور ما در سالهای پس از انقلاب این همه فاجعه رخ داد، ولی ما با آثار با ارزشی که در سطح توده ای انعکاس یافته و فجایع آندوران را بیاد آورد، روبرو نیستیم. در جریان ملی شدن صنعت نفت و حوادث بیست و هشت مرداد در شرایطی که ابعاد فاجعه با انچه در سالهای دهه شصت رخ داد قابل قیاس نیست ما آهنگ مرا ببوس را داریم، ولی در دهه شصت ما فاقد چنین اثری هستیم.

حمید مطرح کرد که تصمیم گرفته شده سازمان یک شاخه سیاسی تحت مسئولیت خود حمید تشکیل دهد. قرار بود من، انوشیروان لطفی و محمود نمازی روز چهارم مهر ٥٢ مخفی شویم و من در این شاخه با مسئولیت فعالیت دانشجویی و انوش و محمود در شاخه های دیگر سازمان فعالیت کنند.

کشور ما کماکان به «نه» نیاز دارد. نه ای که چند سال پیش در جنبش سبز انعکاس یافت و در تاروپود جامعه حضور دارد. بزرگداشت جنبش فدایی بزرگداشت آرزوها، امیدها، تلاشها و فداکاریهای نسلی از روشنفکران ایران است. کشور ما به این بزرگداشت نیاز دارد.

مقایسه جوانان و دانشجویان امروز با جوانان و دانشجویان سال‌های قبل از انقلاب و یا حتی نسل های قبلی دانشجویی خطاست. روش‌ها و اشکال مبارزاتی و موضوعات مورد توجه دانشجویان، امروز با گذشته تمایزات بنیانی کرده و بدون چنین تمایزاتی نمیتوان در رابطه با موقعیت جنبش دانشجویی امروز نظر داد.

در لحظه کنونی افراط گرایان اسلامی مهمترین خطر برای صلح و پیشرفت منطقه هستند. خنثی کردن آنان، جلوگیری از کسب قدرت توسط آنان در این یا آن کشور و تضعیف نقش آنان در روندها مقدمترین گام در پایان دادن به جنگ و خونریزی در منطقه است. نیروهای دمکرات و کشورهای غربی در دهه های اخیر بارها به خطر قدرت گیری این نیرو بی توجه بودند و برای مقابله با دشمنی که در مقطع پراهمیت‏تر تصور می‎‏شد به همراهی با افراط گرایان روی آوردند.

کشور ما نیاز به هنرمندان، نویسندگان، روشنفکران و سیاستمدارانی دارد که به خط قرمزهایی که حتی در وجه عمده با قوانین خود کشور در تناقض است نه گویند.
اگر کسانی نباشند که به محدوده های تعیین شده اعتراض کنند، اگر کسانی نباشند که افکار عمومی را با مشکلاتی که سیاست حاکم بر کشور پدید آورده و می آورد آشنا سازند، اگر سیاست مداران و احزابی نباشند که افق‏های وسیعتر فردا را ترسیم نکنند،خط قرمزها ابدی خواهد بود.