اینک با گذشت بیش از 5 سال از سرنگونی حکومت استبدادی قذافی و قتل او که در آن هنگام با ابراز شادمانی های بسیاری همراه شد و حتی دولت‌هایی چون جمهوری اسلامی ایران که مناسبات نزدیکی با حکومت قذافی داشتند از پیروزی مخالفان او پشتیبانی به عمل آوردند، لیبی همچنان در ورطه ی هولناک درگیری های مسلحانه ی داخلی ونابسامانی های سیاسی و اقتصادی و از هم پاشیدگی گرفتاراست.

اگرچه ترامپ از اعلام پشتیبانی از پایتخت شدن اورشلیم که از آرزوهای دیرینه‌ی راست‌گرایان اسرائیلی است در این سفر خودداری ورزید اما با حمله شدید ترامپ به جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان دشمن اصلی اسرائیل و مخالف موجودیت این کشور و تروریست نامیدن دولت ایران ،در چارچوب خواست‌های دولت نتانیاهو و محافل پشتیبان دولت اسرائیل در آمریکا و اروپا گام برداشت.

اگر چه چندروز پیش از این هواپیماهای امریکایی بخش هایی از یمن را بمباران کرده بودند که با تلفات جانی افراد غیر نظامی همراه بود، اما حمله به سوریه را می توان مرحله جدیدی از دخالت نظامی دولت آمریکا، پس از اوباما در نظر گرفت و آنرا بازگشتی به سیاست مداخله جویانه نظامی در عرصه جهانی ارزیابی کرد

جنبش اعتراضی و برآمد بحق مردم سوریه علیه حکومت دیکتاتوری بعثی در سال ٢٠١١ به جنگی فراروییده است که قدرت های منطقه ای و جهانی به بازیگران اصلی آن بدل شده اند، و هر نتیجه ای هم که درگیری ها و تعاملات آنهادر آینده دور یا نزدیک به بار آورد بازنده اصلی این جنگ چند سویه و خانمان برانداز ملتی است که تاکنون صدها هزارکشته و نزدیک به ده میلیون آواره داده و از شهرهایش جز ویرانه چیزی بر جای نمانده است.