از طرف دیگر، زمینه های عینی شرایط جنبش انقلابی در ایران، آمادگی جبهه اپوزیسیون نئولیبرال غرب نشین جهت به دست گرفتن کنترل ذهنی این جنبش بستر مناسبی را جهت سرعت بخشیدن به اتمام تاریخ مصرف حکومتی و تسریع گذار به یک حکومت دست نشانده استعمارگران غربی فراهم تر می نماید.در چنین شرایطی می باشد که بخشی از نیروهای چپ که اقشار متوسط اجتماعی را نمایندگی می نمایند، از خیلی وقت ها پیش با سوسیالیسم خداحافظی نموده و نه تنها گذار به لیبرال دموکراسی را به ایده آل خویش تبدیل نموده اند، بلکه به دنبال دوستان خویش در شبکه های قدرتمداری های استعمارگران سابق می جویند. این نیروها تنها در ردیف های آخر نیروهای جبهه نئولیبرالیسم قرار گرفته فقط به عنوان بخش کوچکی از سیاهی لشکر نئولیبرال های اصلی نقش آفرینی خواهند نمود.

اگر تاریخ مصرف نظام جمهوری اسلامی ایران در قلب ها و اذهان دهها میلیون ایرانی از خیلی وقت پیش به سر آمده باشد، به نظر میرسد که این تاریخ مصرف، از نظر اربابان امپریالیستی که این نظام را بر سر کار آوردند نیز به پایان رسیده است.

هدف ما بر احیاء بالندگی جنبش کمونیستی – سوسیالیستی ایران و تلفیق آن با جنبش طبقه کارگر با تعریف امروزین آن میباشد. تلاش ما بر تلفیق ابعاد ساختاری، ترویجی، تبلیغی و پیکارگری کمونیستی در جهت رسیدن به آمال فوق میباشد. به نظر ما تمامی احزاب چپ یا سوسیالیستی امروز ایران در برآمد سیاسی آرمانی خویش دارای اشکالات جدی و بنیادی می باشند.

ارزیابی جنبش سیاسی سوسیالیستی در شکل غالب آن فقط از زاویه سنجش بهره وری کارکرد رهبری سیاسی آن در مقاطع حیاتی و گرهی تاریخی طی تاریخ صد و بیست ساله آن را میتوان شامل پنجاه سال موفقیت و هفتاد سال افول توام با شکست ارزیابی کرد. چهل سال از این دوران موفقیت به دوران اولیه شکل گیری این جنبش در ایران، دوران شکل گیری اجتماعیون عامیون، فرقه کمو.نیست ایران، و جمعیت غیبی تبریز مربوط می باشد.

قتل مهسا امینی توسط نیروهای امنیتی حکومتی، وجدان عمومی دهها میلیون ایرانی را به شدت جریحه دار کرده و باز هم آنها را به خیابان ها کشاند. وجدان نسل هایی که در شرایط جو سرکوب، خوف و وحشت، و کنترل های شدید امنیتی و اعدام های هزاران هزار فرزندان این مرز و بوم به اتهام دگر اندیشی، نه تنها نتوانست نسل های بعدی را به صورت زامبی های اسلامی تربیت نماید، بلکه آتش اندیشه های بالنده سرکوب شده ققنوس واز از زیر خاکستر ویرانگری های جمهوری اسلامی ایران سر بر می آورند. رقص روسری سوزان به گرد آتش افروزی های شبانه، نمود آشکاری بر این بیداری وجدان تاریخی میباشد.

آن بخش از نیروهای آرمانخواه سوسیالیستی که به دنبال از هم پاشیدگی اتحاد شوروی، در تداوم پرسشگری چیستی این واقعه تاریخی، قدم به قدم با سوسیالیسم خداحافظی نموده و در لباس "چپ" پرسشگر، به آرامانخواهی دموکراتیک برنامه محوری روی آورده و در نظام ایدئولوژیک خویش دموکراسی را جایگزین سوسیالیسم نمودند، در مسیر تلاش برای حذف تاریخی سوسیالیسم، به جذب دموکراسی و حذف دیکتاتوری رسیده اند.

یکی از نمودهای شاخص بحران نظام کلان سرمایه داری امپریالیستی جهانی در ضعف های متعدد و عظیم آن در رودررویی با بحران ناشی از ویروس کرونا مشاهده شد. تنها همین کافی است که به میزان عدم آمادگی و قابلیت این نظام ها در رودررویی با این ویروس، میزان کشتار و مرگ و میرهای ناشی از آن اشاره کرد. بحرانی که میزان بدهکاری های کلان اقتصادی و دولتی را حد اقل به میزان صد در صد نسبت به دوران قبل از کرونا افزایش داد. این در حالی میباشد اقتصاد این کشورها در تب و تاب تورم های بالا و نرخ رشد اقتصادی پایین، نرخ بهره های رو به افزایش می سوزد.

مقدمه: عمق و وسعت بحران اقتصادی اجتماعی جهانی دوران پسا کرونا را که بر شانه های بحران قبلی سالهای ۲۰۰۸- ۲۰۰۹ سوار شده است را باید متوجه بوده و درک کرد. بشریت در شرایطی وارد بحران صدها تریلیون دلار بدهکاری های اقتصادی کشورهای کلان سرمایه داری امپریالیستی میگردد، که نه تنها پتانسیل میزان رشد طبیعی اقتصادی در کشورهای کلان سرمایه داری توان بازپرداخت میزان بدهکاری های دولتی و عموم اقتصادی را ندارند، بلکه از طرفی دیگر انسان با انقلاب تکنولوژیک مدرن به فاز خلق هوش مصنوعی، چاپ سه بعدی و تکنولوژی رباتیک رسیده است، بلکه بحران زیست محیطی کلیت حیات بر روی کره زمین را نیز با خطر نابودی روبرو نموده است. در یک چنین شرایطی، میباشد که امپریالیست های کلان سرمایه داری جهانی توسط بانکداران، صاحبان صنایع نظامی و انرژی فسیل و رسانه های تبلیغاتی آنها با اتکا به ارتجاعی ترین نظام های ایدئولوژیک قهقرایی بشری، با اتکا به قدرتمداری خویش، به سکانداران این روند های جنگ طلبانه، ویران گرانه و جنایتکارانه تبدیل شده اند

جنبش های سوسیالیستی و کارگری، تنها و تنها از طریق تثبیت نقش و سهم قدرتمند خویش در کسب حاکمیت و قدرت سیاسی و حفظ و تداوم مستمر این قدرتمداری قادر خواهند بود امکان تحکیم نظام اقتصادی سیاسی کار سالاری، حفاظت از حقوق کارگران، زحمتکشان، گروه های اجتماعی تحت تبعیض را بدست آورده و نهادهای ساختاری نظام سوسیالیستی را مستحکم نمایند. تنها از این طریق می باشد که آنها از ساختارنظام سوسیالیستی و ارزش های نظام کارسالاری دفاع نموده و راه را برای بازگشت دوباره سلطه گری های ظالمانه نظام سرمایه سالاری ببندند.

پتانسیل های عظیم توده های کارگران، زحمتکشان، معلمان، پرستاران، جنبش های زنان، دیگر جنبش های دموکراتیک، تشنه حضور قطب قدرتمند کاروان پیروان نظام کارسالاری سوسیالیستی می باشند. حضور در صحنه تمام رنجبران و آزادیخواهان در شرایط بحران های شدید اقتصادی اجتماعی، آبستن تحولات بالنده و سازنده اجتماعی اقتصادی می باشد. سوسیالیسم، پتانسیل های بالندگی و سازندگی اجتماعی را با پیشاهنگی ساختارهای تشکل های صنفی ، مدنی و سیاسی خود کارگران، معلمان، دانشجویان، و دیگر اقشار بالنده اجتماعی به حرکت در آورده و در مسیر به دست گرفتن و کنترل مدیریت ساختارهای اقتصادی، سیاسی و مدنی مردمی این بحران ها هدایت می نماید

مقدمه
آیا هر کسی که هزاران صفحه گفتار را به صورت مکتوب ارائه بدهد، لزوما میتواند یک فیلسوف بوده باشد؟ آیا هر کسی که بخواهد روایت های تئوریک روز را با دریافت دیگری بازخوانی و بازنویسی نماید، یک نظریه پرداز بالنده میباشد؟ آیا هانا آرنت محصولی از تولیدات نظام سرمایه داری کلان برای دوران جنگ سرد میباشد؟ یا اینکه ایشان نظریه پردازی میباشند که نقش برجسته ای در تئوریزه کردن ویژگیهای دوران بعد از جنگ جهانی دوم و چگونگی راه به پیش انسان مدرن امروز را فرموله کرده باشند. یا اینکه ایشان از جمله کسانی بود که نقش برجسته ای در تئوریزه کردن تهاجم ضد کمونیستی و ضد سوسیالیستی در جهان به نفع اردوگاه امپریالیستی را ایفا نمود

اگر چه انگیزه ها و دلایل روسیه در این جنگ دفاعی قابل درک و توجیه بوده باشد، تداوم آن به مراتب خطرناکتر بوده و میتواند به نتایج کاملا برعکس منتهی گردد. لذا به همین دلیل، پیوستن به جنبش صلح و خواهان خاتمه هر چه سریعتر جنگ در اوکراین بودن سیاست درستی میباشد که باید اتخاذ گردد

.
گرچه مرکز ثقل آنچه که از اتحاد جماهیر شوروی سابق برجای مانده، جمهوری فدراتیو روسیه می باشد، بخش غالب کشورهای اروپای شرقی را پیمان ناتو خریده و به لیست پیمانکاران خویش اضافه کرده است. گرچه در اقتصاد چین، تحت رهبری، کنترل و هدایت حزب کمونیست چین، همچنان مناسبات اقتصادی سرمایه داری غالب و حاکم می باشد، در عرصه های بین المللی بکارگیری تئوری بیمار سه جهان، همچنان کارائی خویش را برای امپریالیستهای کهنه کار امریکا و انگلیس دارا میباشد

هابرماس، از یک بعد تکاملی تاریخی تمدن بشریت به اخلاقیات فلسفی نگاه کرده، و مطرح میکند، از زمانی که بشر آغاز به زندگی اجتماعی و گروهی کرده است، با استنباط ضرورت های زندگی اجتماعی، عموم بشری به همدیگر متکی بوده و دارای منافع مشترک بوده و ضرورت تنظیم مناسبات اخلاقی، در کنار روابط اقتصادی اجتماعی بر پایه احترام به منافع متقابل، حمایت از همدیگر در ارتقاء کیفیت زندگی فردی و عموم بشری را درک نموده است.

امروزه نیز، بخش قابل توجهی از روشنفکرانی که در پروسه تکوین موقعیت های اجتماعی خویش از دوران تحصیل تا اشتغال، به آنچه که طبقه متوسط نامیده میشود، فرا می رویند، ممکن است، در عنفوان جوانی و روند چالش های آزادیخواهانه و عدالت جویانه اجتماعی، و با آرمان های سوسیالیستی به جنبش های اجتماعی پیوسته باشند، از دریچه ای مشابه روشنفکران رمانتیک دوران انقلاب فرانسه، به هویت اجتماعی و نقش تاریخی طبقه کارگران و زحمتکشان نگاه میکنند.

این در شرایطی می باشد که تجربیات عملکردی جنبش های آنارکوسندیکالیستی، به صورت های جداگانه و تفکیک شده در زندگی روزمره توسط مردم در کارخانه ها، ادارات، مدارس، محیط های کار و محل های زندگی در شکل های تعاونی ها، بیمه ها، صندوق ها و دیگر ابتکارهای اقتصادی اجتماعی توده ای، ریشه ای از پایین، مورد استفاده قرار می گیرند.

اگر قبلا عربستان سعودی خود را مرکز ثقل دنیای اسلام فرض می کرد، و با سیاستهای حرکت های سنگین و لاکپشتی خویش و با پادشاهان شصت تا هشتاد ساله خویش می توانست خود را پاسدار مساجد اعظم معرفی کرده و چنین موقعیتی را حفظ نماید، نمی توان اذعان کرد که شاهزاده جوان سعودی یک چنین موقعیتی را در دنیای عرب دارا می باشد.

دو شکل عمده اسلام گرایی حاکمه در پاکستان را میتوان یکی در شکل "اخوان المسلمین" آن مشاهده کرد،... شکل دوم غالبا اسلام "سلفی" در پاکستان، از طریق مراجع تقلید سنّی مذهب در این کشور هدایت میگردد، که نه تنها تعداد آنها زیاد است، بلکه در قالب شبکه های شبه نظامی زیر زمینی نوع ویژه حکومت اسلامی خویش را در جامعه ترویج نموده و اهداف خویش را تعقیب می نمایند.

در شرایطی که در این بودجه، از یک طرف شاهد افزایش میزان مالیات ها بر بخش های تولیدی بوده و به موازات آن شاهد فرار سرمایه های الیگارشی سوداگران مرکانتالیست و غارتگران اقتصادی از کشور میباشیم، در بودجه دولت شاهد سرمایه گذاری های آنچنانی در عرصه های توسعه اقتصادی تولیدی - صنعتی و خدماتی کشور نمیباشیم که موجب توسعه اشتغال بوده و موجب رشد اقتصادی تولید ناخالص ملی کشور گردد. با توجه به این امر، گفته سازمان برنامه و بودجه در زمینه رشد اقتصادی هشت درصدی، خواب و خیالی بیش نمیباشد.

این بخش گرچه از جاده صاف کنی های قدرتمداری سیاسی حاکمه بر تهران جهت هر چه بیشر پر کردن جیب های دزدان، راهزنان و دلالان انتقاد می نمایند، آنها به پیروی مکتب های اقتصادی آموزش یافته خویش، رفتارهای الیگارشی حاکمه بر جمهوری اسلامی ایران را تحت پوشش "دخالت های دولتی"، "حاکمیت اقتصاد دستوری" ارزیابی نموده، و خواهان کاهش نقش حکومت، دخالت ها و قیمت گذاری های دولتی در اقتصاد میباشند.