بعنوان نمونه می شود به این مثال اشاره کرد که پیش برد چکیده اهداف حزب چپ ایران "فدائیان خلق" توسط دوستداران آن در داخل ایران از طریق دیوار نویسی های خیابانی، شکل دهی گروه بندی های رسانه ای دیجیتال و غیره چه تاثیر ویژه ای می تواند در غلبه توازن روانی سیاسی نقش تاثیرگذار چپ بر افکار عمومی داشته باشد و حباب های انجماد سیاسی عدم حضور سیاسی چپ در داخل ایران را بشکند. دوران نوین، انتظار ابتکارات نوین و روش های نوینی را می طلبد تا راه را برای فراخناهای جدید و نوینی بازنماید. باید از دوستداران چپ در داخل خواست تا خود این ابتکارات را بیافرینند و بکار گیرند.
امروزه همه پان ترک ها، پان کردها، پان فارس ها، پان عرب ها و دیگر پان ها بدون استثنا تامین و تضمین منافع گروهی خویش را در همپیالگی با بلوک ترامپ- نتنیاهو – پمپئو می یابند. بعضی از آنها تا آنجا پیش می روند که اعلام می کنند همزمان با اعلامیه "نه قرارداد" بلفور در زمان جنگ جهانی اول که توسط آن استعمار انگلیس بخش فلسطینی سرزمین اعراب را به صهیونیست ها بخشیده بود، همین استعمار کبیر همان زمان به این دوستان "پان" ما هم چنین وعده هائی داده بود و امروز بعضی از آنها اجرا به وعده مشاهده اعلامیه بلفور را از اربابان بزرگ تقاضا می نمایند.
صحبت کردن از "انتخابات آزاد" در شرایطی که نفش ماهیت کلمه آزادی با هویت ماهوی نظام شریعتی ولایت فقیه کاملا بیگانه می باشد، تکرار مکرر اشتباهات گذشته بیش نیست. نمی شود از یک طرف از "عبور از نظام" و استراتژی تحول صحبت نمود، و از طرف دیگر صجبت از احتمال "انتخابات آزاد" در نظام اسلامی شریعتی بر زبان آورد. این مساله در مورد طرح شعار "رفراندم" در نظام جمهوری اسلامی ایران هم صادق می باشد.
تصور این را بکنید که تمامی طلاهای ذخیره بصورت پشتوانه واحد های پولی، خود بصورت سکه های واقعی پولی وارد بازار می شدند. آیا بانک های بین المللی و موسسات مالی دیگر به این راحتی می توانستند از هیچ چیز اوراق به اصطلاح بهادار تولید کرده و از طریق فروش آنها صندوق های بازنشستگی سالمندان را تخلیه نمایند؟ امروزه میزان چاپ و نشر اسکناس های اصلی و بخصوص دلار آمریکا هیچ ارتباط معقولی با پشتوانه ارزشی نهادینه شده پشتوانه ای آن را نداشته، بلکه از یک طرف به سیاست های قدرت های سیاسی مالی وابستگی داشته و از طرف دیگر وابسته به نیاز واقعی و عرضه و تقاضا آفرینی های واقعی و کاذب جهانی برای دلار آمریکا وابسته می باشد. از طرف دیگر امروزه "پول" به صورت ارقامی دیجیتال در شماره حساب های بانکی تبدیل گردیده است که یا از طریق ترنسفرهای اینترنتی منتقل می گردد، یا توسط کارت های بانکی پلاستیکی هزینه می شود.
بطور مختصر چهار جبهه نیروهای سیاسی متفاوت در ایران برای روی کار آوردن برآیندی تعیین کننده در نبرد اند: یک– کلیت حاکمیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران از اصولگرایان گرفته تا اصلاحطلبان حکومتی، دو– جبهه نیروهای آزادیخواه و مردمی خواهان آزادی، حقوق بشر، رفع هر گونه تبعیض و خواهان عدالت اجتماعی، سه– نیروهای سیاسی نئولیبرال سکولار، ناسیونالیست آریائی خواهان بازگشت عظمت امپراطوری ذهن پرورده قدیمی آنها، چهار– قدرتهای غربی که خواهان تعویض حاکمیت سیاسی در ایران با روی کار آوردن گماشته های خویش اند.
نقش فرهنگ سازی و ایجاد نورم های رفتاری اجتماعی که در نهایت به یکسری منش های رفتاری اجتماعی تبدیل می گردند که از طرف جامعه پذیرفته شده، عادی تلقی گشته و بعنوان نورم های فکری رفتاری عادی اجتماعی در می آنید. مثلا سینمای هالیوود به ما می آموزد که انسان ها یا خوب و یا بد هستند. انسان های خوب همگی غربی های سفید پوستی هستند که کاملا روان انگلیسی حرف می زنند. آدم های بد یا سیاه هستند، یا با قیافه خاورمیانه ای. این آدم های بد یا با لهجه عربی، یا روسی و گاها با لهجه آلمانی یا چینی حرف می زند. در آخر هم این آدم های بد روسی، عربی و چشم بادامی توسط سفیدپوستان متمدن آمریکائی لت و پار می شوند!
اگر اپوزیسیون رادیکال، سکولار و دموکراتیک ایران قادر نباشد تا قطب متحد جبهه ای آلترناتیو منسجمی را بصورتی عاجل تشکیل دهد، این خلا توسط قدرت های بین المللی و توسط گماشته های آنها پر خواهد شد. در عرصه چنین رقابتی چپ ایران و نیروهای رادیکال آزادیخواه باید بتوانند با امکانات تبلیغاتی دیجیتالی رقیبان بین المللی خویش رقابت نمایند. در غیر این صورت باز هم چپ ایران و اپوزیسیون رادیکال و دموکراتیک بصورتی تاریخی از قافله عقب خواهند ماند.
"بریکس" خواهان گلوبالایزیشنی می باشد که موجب رفاه و توسعه مردم تمام کشورهای باشند، نه موجب فقر اکثریت به قیمت ثروت اندوزی برای اندکی. در این راستا آنها خواهان توسعه و گسترش و تعمیق سیاست های مالی و پولی "مانیتری و فیسکال" در عرصه کشورهای در حال توسعه بوده و خواهان پیاده کردن سیاست هائی در راستای توسعه تکنولوژیک، اقتصادی همه این کشورها در راستای تامین رفاه همگانی باشد. از جمله در این زمینه به تاسیس بانک ویژه توسعه توسط "بریکس" در برزیل یکی از این تصمیمات می باشد.
استراتژی همگرائی نیروهای آزاده، عدالت خواه و دموکراتیک بر محور اهداف آزادیخواهانه، مردمی، انسانی و دموکراتیک برای عبور از جمهوری اسلامی ایران، نه تنها خواهان نفی تاریخی جمهوری اسلامی ایران می باشد، در عین حال خواهان آن نیست تا بار دیگر برای چندمین بار در تاریخ، ایران قربانی پروژه های تعویض حکومتی آمریکائی، انگلیسی و یا دیگر کشورهای منطقه ای قرار گرفته باشد.
رادیکالیسم سیاسی این دوستان در ایران را چگونه می شود توصیف کرد؟ آیا این رادیکالیسم را فقط و تنها با شاخص میزان نفرت و کینه نسبت به جمهوری اسلامی ایران می توان مورد سنجش قرار داد؟ در مسابقه پیشتازی برای برنده شدن در سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران، بعضی از دوستان ما از هر پدیده ای که به آنها کمک می کند تا میزان نفرت و کینه آنها را نسبت به جمهوری اسلامی ایران بیشتر می کند، استقبال می نمایند.
