یادداشت
«همواره تا ابد، بر پایِ نامِ سبزِ تو من ایستادهام!»
دادخواهان خاوران سیوپنج سال است ثابت کردهاند که هیچ درِ بسته، هیچ ممنوعیت و هیچ فشار و ترفندی را یارای ایستادگی در برابر عزم آنان برای زنده نگه داشتن یاد عزیزانشان و برملا کردن راز این جنایت هولناک نیست. خاوران همچنان زنده است و نفس میکشد و ننگی است ابدی بر پیشانی جمهوری اسلامی.
جنگ دارد همچنان همگانی می شود!
این تصاویر شنیع, چه بازمانده از جنگ و چه بازمانده از دنیای سهمگین سیاستمداران زندانبان !, ما را هم به اشکال مختلف در گیر و تماشاگر چنین صحنه هایی می نماید. یعنی کشتن و یا اعدام شهروندان، به امری معمولی و سرگرم کننده بدل می شود و در روزمرگی جامعه کم کم جا باز می کند.
بهاران شکوفه و امید بر مردم سرفراز ایران خجسته باد!
ما فداییان خلق ایران فرارسیدن بهار و نوروز را به همهٔ ایرانیان، به همهٔ مردمان میهن عزیزمان و به همهٔ مردمانی در جهان که فرارسیدن بهار را جشن میگیرند، شادباش میگوییم. پاسداشت نوروز برای مردم ما همواره نمادی بوده از امید به چیرگی هستی بر نیستی و نور بر تاریکی. هم از این روست که در هر شرایطی، مردم ما نوروز را از یاد نبردهاند. امروز سفرههای بسیاری از هممیهنان ما خالی است اما عطر سنبل، سبزه و سمنو خانهبه خانه و کوچه به کوچۀ شهرهای ایران را فراگرفته است؛ عطری که همراه با روشنایی آب و آیینه و شادمانیهای آغاز بهار، نویدبخش فردای روشن سرزمین ماست.
شکست عقل و منطق در روسیه!
در ایران اگر بازی بر بد و بدتر استوار است، در روسیه، متناسب با فرهنگ موجود پیروزیهای بزرگ کارسازند. مهم نیست که ایرانی در چه شرایط اسفناکی قرار داشته باشد، اصلاً مهم نیست که جامعه تا کجا فلج باشد، ولی مهم بود که مثلث جیم شکست بخورد. در روسیه نیز همین اصل مهم نبودن شرایط اقتصادی زندگی اجتماعی بر وعدۀ رسیدن به برلین و پاریس بسیار مسرتبخش و ارضاکننده بود،
زمستانی که دارد میرود!
زمستانی که بایست آن قدر سرد و یخبندان باشد که بهار دلانگیز گردد و درختان آنچنان به خواب روند که خستگی از تن برون کنند تا در هوشیاری و بیداری بهار، شاداب و با طراوت زندگی را پیش گیرند؛ اینک به خودپسندی و عُجب خود افزوده است
بخشش و هانا آرنت…
نشانۀ ابتدایی آگاهی از امکان پذیرش بخشش به عنوان مقدمهای بر درمان زخمهای اجتنابناپذیر ناشی از کنش دیگران را در اصل رومی عفو مغلوب (پارچره سوبیکتیس)- حکمتی کاملا ناشناخته برای یونانیان می یابیم و یا در حق عفو در اجرای حکم اعدام، احتمالا با ریشۀ رومی که اغلب در اختیار سران دولت در تقریبا تمام کشورهای غربی است.
جنگ دارد همچنان همگانی می شود!
این تصاویر شنیع, چه بازمانده از جنگ و چه بازمانده از دنیای سهمگین سیاستمداران زندانبان !, ما را هم به اشکال مختلف در گیر و تماشاگر چنین صحنه هایی می نماید. یعنی کشتن و یا اعدام شهروندان، به امری معمولی و سرگرم کننده بدل می شود و در روزمرگی جامعه کم کم جا باز می کند.