ادبیات خوراکِ جان‌های ناخرسند و عاصی‎ست، زبانِ رسای ناسازگاران و پناهگاهِ کسانی است که به آن‌چه دارند خرسند نیستند. انسان به ادبیات پناه می‌آورد تا ناشادمان، ناکامل نباشد. تاختن در کنارِ روسینانته...

در تبیین و مذمت فرهنگ دیکتاتوری و رسوخ آن در اعماق جامعه و عجین شدنش با بافت فرهنگی اجتماع ،که ریشه در تاریخ و اعصار دارد، مطالب فراواني مي توان گفت و شنید. واکاوی این مقوله و درک شرایط عینی و...

یک لبخند می شدی
یک پنجره رو به افق
یک سلام،در گذرگاه خلوت کوچه من

من هنوز به دنبال دلم
شط فانوس ونور
جسم و جان تبدار،با دلی پُرآذر
که به دلتنگی خود می نگرد...

دلتنگی هارا باید شست
غصه ها را بی هیاهو پا ک باید کرد
کینه هارا، باید از عشق سیراب کرد
دل ها را، از منظر مهر باید دید
چشم ها را، با آب زلال باید شست

چهار روز پیش دوست آلمانیم ضمن سلام و احوالپرسی گفت: دو کارگر روسی را دیروز پیش ما اخراج کردند و من رفتم پیش رئیس، گفتم: اینها رفقای من هستند، بعد از چندین سال چرا اخراج شدند
رئیس با خونسردی...

بر بال سمند خاطره ها نشستم
تا پرواز دهم کبوتران را
بر من بتاب ، ای شب ، چراغ روشن خاطره
برمن ببار ای...

دیروز ذهنم همچون آسمان پر از ستاره
امید فردای روشن بود.
همچون قلب پرنده که به لطافت گل در فصل بهار است.
اما امروز"وجودم"چون گرداب که در تنوره ی ناآشنا رودخانه بدور از هر چشمی گم...

شوق رویا به رهایی - مرا؛

به جنگ هر آنچه ناپسنده است می برد...