دوران طولانی مهاجرت همواره شاهد ازدست دادن عزیزان مان هستیم و این بار حمزه فراهتی، حمزه صمیمی و مهربان هم مارا داغدار کرد و به دوست عزیزش مهرداد پاکزاد پیوست. انسانهائی هستند که یاد و خاطره شان هیچگاه فراموش نمی شود، زیرا رفتار و کردار آنان چنان تاثیر گذار است که همواره در یادها ماندگار خواهند ماند!

ایشان احتمالأ چیزهایی شنیده اند و بدون تعمق کافی به همان شنیده های ناقص و نارسا اکتفا کرده و قضاوت می کنند. درحالیکه مقدمات این حرکت از اوائل دهه چهل برنامه ریزی شده بود و آمادگی های فکری و عملی از سالهای قبل از آن برنامه ریزی و سازماندهی شده بود.

روز ٣۰ فروردین ۱٣۵۴ نه تنها برای اعضا و هواداران جنبش فدایی، بلکه برای تمام آزادی خواهان وعدالت خواهان روزی فاجعه بار است، زیرا در این روز ۹ نفر از مبارزترین و اندیشمندترین زندانیان سیاسی، بر فراز تپه های اوین، با رگبار مسلسل شکنجه‌گران ساواک بخاک افتادند. جنایات بی‌شمار جمهوری اسلامی نمی‌تواند، جنایات رژیم پیشین را به فراموشی بسپارد. یاد زنده‌یادان بیژن جزنی، عباس سورکی، عزیز سرمدی، محمد چوپانزاده، احمد جلیل افشار، حسن ضیاظریفی، مصطفی جوان خوشدل و کاظم ذوالانوار جاودانه باد.

خانم شیرین عبادی گرامی،... شاید اطلاع نداشته باشید که عده ای از جوانان اندیشمند ما که آرمانی جز بهروزی مردم نداشتند، در زیر شکنجه های ساواک گل زندگی شان پرپر شد و قلب پر مهرشان از کار ایستاد این اسامی را برای شما می نویسم شاید روزی برای آرشیو شما لازم باشد این فرزندان شریف میهن از سال ٥۰ تا ٥۷ در زیز شکنجه جان باختند: بهروز دهقانی، هوشنگ تیزابی، پرویز حکمت جو، مراد نانکلی، فاطمه امینی، هوشمند خامنه ای، ابراهیم خلبق، محمود نمازی، منصور فرشیدی، و شاهرخ هدایتی. ضمناً دستگاه شکنجه آپولو و زندانهای اوین و قزالحصار و گوهردشت را این جنایتکاران نساختند، بلکه میراث رژیم پیشین بود و پایه های اولیه وزارت اطلاعات را فردوست و دیگر همکارانش بنیاد نهادند.

پدر و مادر این دو نوجوان از معلولیت و فقر رنج میبرند چنانکه در آغاز فصل سرما این خانواده که توان خرید بخاری گازی را نداشتند اهالی روستا بیاری آنان شتافتند و یک بخاری به آنان اهدا کردند. مادر فرهاد گفته بود پسرم با شکم گرسنه به کولبری رفت و قربانی یک لقمه نان شد.

حمایت از ستم دیده گان و تهیدستان در برابر ستمگران همواره در یادها خواهد.ماند. فهرمانان کشتی باید این جمله معروب تختی را بیاد داشته باشند که گفته بود "هر وقت که از کنار آلونکهای جاده شهر ری میگذرم از قهرمان بودن خودم شرمنده هستم زیرا خود را در این فقر و مصیبت سهیم میدانم".

در مورد انقلاب سفید ایشان براین باورند که روشنفکران از پشت عینک سیاه ایدئولوژی چه دینی و چه لنینی به انقلاب سفید نگاه میکردند و تحولات اجتماعی شاه را خوار و بی مقدار میشمردند درحالیکه سال 42 دانشجویان مبارز آن سالها با پلاکاردهای بزرگ که بر سردر دانشگاه تهران نصب کرده بودند نوشته بودند "اصلاحات آری دیکتاتوری نه" این رویکرد دانشجویان نشانگر این واقعیت بود که جامعه آمادگی پذیرش اصلاحات را داشت.

در اواخر دی‌ماه سال 47 حسن ضیاظریفی در بی‌دادگاه نظامی محکم و استوار از آرمان و مواضع سیاسی‌اش دفاع می‌کند؛ او در بخشی از دفاعیاتش می‌گوید: "یک امر به‌عنوان نیت من و به‌عنوان نیت مقدسم و به‌عنوان راهنمای من در کارهای سیاسی و اجتماعی مطرح بوده و خواهد بود و آن آزادی و سعادت وطنم و سرفرازی و خوشبختی مردم زحمتکش و رنج‌دیده ایست که به نام ملت ایران خوانده می‌شود". در این بی‌دادگاه او به ده سال زندان محکوم و به زندان قزل‌قلعه منتقل می‌شود.

احساس همدردی مردم نشانگر این واقعیت است که احساسات نوع‌دوستانه ریشه در اعتقادات مردم میهنمان دارد و مردم با تمام مشکلات به‌ویژه در امور اقتصادی همبستگی و انسان‌دوستی خود را حفظ کرده‌اند. در شهر شیراز مکانیک‌ها و کلیه تعمیرکاران خودرو، آمادگی خود را برای تعمیر خودروهای آسیب‌دیده اعلام کردند و دیگر صاحبان پیشه‌ها هرکدام به فراخور موقعیت خود برای کمک‌رسانی اعلام آمادگی کردند. بسیاری از خانواده‌های شیرازی درهای منازل خود را بروی هم‌وطنان خود گشودند و با آغوش باز پذیرای آنان شدند و از تمام نقاط کشور مردم ضمن ابراز همدردی در حد توان خود به یاری سیل‌زدگان شتافتند.

درسال 1358 به علت اینکه از وکلای خوشنام و فعال کانون وکلا بود، مزدوران رژیم او را ربوده و تا سرحد مرگ کتک زده و او را نیمه جان و بیهوش درخیابان رها کرده بوند؛ این آدم ربایی در آن زمان در روزنامه ها که هنوز سانسور و خففان حاکم نشده بود، بازتاب گسترده ای داشت.
پس از انقلاب، وکالت عده‌ای از زندانیان سیاسی را پذیرفت، که شاخص‌ترین آنان نویسنده و زندانی رژیم پیشین، نسیم خاکسار بود که با تلاش و پیگیری، او را از زندان آبادان رها ساخت.

با توجه به بحران همه‌جانبه اقتصادی کنونی، و نظر به اینکه حاکمیت هیچ‌گونه برنامه‌ای برای بهبود وضع نابسامان اقتصادی ندارد، مشکلات زحمتکشان و کارگران فصلی نیز روزبه‌روز وخیم‌تر می‌شود و مشاغل کم درآمدی مانند دست‌فروشی، نگهبانی، ماشین‌پایی و باربری نیز به حد اشباع رسیده و پاسخگوی خیل عظیم بیکاران نیست

اکنون کمیته مشترک تبدیل به موزه شده است و در سلولی که خامنه‌ای چند روز در آنجا زندانی بوده، تندیس او را در معرض دید گذاشته‌اند و از یحیی رحیمی و همچنین از مبارزان دلاوری که در این شکنجه گاه جان باختند و یا تا سر حد مرگ شکنجه شدند مانند “بهروز دهقانی”، “عباس جمشیدی”، “غلام‌رضا اشترانی”، “هوشنگ عیسی بیگلو” و “ناصر رحمانی نژاد” و صدها فرزند دلاور میهمنان نام و آثاری نیست، اما نام و خاطره مقاومت یحیی‌ها در یاد آزادی‌خواهان ماندگار خواهد ماند.

خانم بقراط تاریخ ایران را بخوبی مطالعه کرده است و می داند که انقلاب مشروطیت دستاورد رشادتها و فداکارهای ستارخان وباقرخان و یارمحمد خان وهزاران مشروطه خواه جان برکف بوده است و نه امضای مظفر الدینشاه بی کفایت و نالایق که برای مسافرت به اروپا از بیگانکان پول قرض می کرد وهنگام رعد و برق به زیر عبای سید بحرینی پناه می برد. برجسته ترین و مهم ترین دستاورد مشروطیت اصل شاه باید سلطنت کند نه حکومت کند، بود که این رکن اصلی انقلاب مشروطیت توسط پهلوی ها رعایت نشد و پایمال گردید.

در 40 سالی که از سلطه جمهوری اسلامی می گذرد، دستگاه تبلیغاتی رژیم همواره تلاش کرده تا تاریخ مبارزات ازادیخواهانه و عدالتخواهانه مردم ایران را بنفع خود تحریف کرده، یا آن را ناچیز وانحرافی جلوه دهد، از این رو ما وظیفه مندیم تا نگذاریم مبارزات جریانهای سیاسی آزادیخواه و فرزندان اگاه و فداکار میهن مان که درشبهای تیره، با استبداد به مبارزه برخاستند، بفراموشی سپرده شود.

یکی از مبارزان راه آزادی و عدالت، درآن سالها غلامرضا اشترانی نام دارد، که یکی از چهره های تاثیرگذار دهه چهل استان لرستان است.

جمهوری اسلامی با شعار عدالت گستری، مبارزه با فساد و احترام به ارزشهای اخلاقی به حاکمیت رسید، اما کارنامه 39 ساله جمهوری اسلامی نشانگر این واقعیت دردناک است، که افزون بر آفریدن بحران اقتصادی و سرکوب شدید توأم بازندان و شکنجه و اعدام، ارزشهای اخلاقی مورد احترام مردم نیز در حال فروریزی است، درحالی که ارزشهای انسان ستیز، مانند تجاوز و خشونت در حال افزایش است.

روز بیستم نوامبر، بعنوان روز جهانی کودک به رسمیت شناخته شده است، اما برای اکثریت کودکان، که در کشورهای توسعه نیافته، آسیا، افریقا و امریکای لاتین زندگی می کنند، روز کودک با دیگر روزها هیچ گونه تفاوتی ندارد و این روز، از رنج و محرومیت، آنان نمی کاهد.
وضعیت زندگی کودکان در جوامع مختلف، به میزان رشد و توسعه، رفاه، امنیت و برخورداری ازامکانات موجود و همچنین موقعیت خانوادگی آنان بستگی دارد.

در طی 8 سال جنگ، مهمترین شعار رژیم این بود که راه قدس از کربلا می گذرد اما این شعار با کشته شدن ده ها هزار انسان که هیچ گونه دخالتی در ایجاد جنگ نداشتند و ویرانی یخشی از سرزمین مان و هزینه میلیاردها دلار تخقق نیافت. اکنون مردم محروم سرپل ذهاب با چشمان حسرت زده خود مشاهده می کنند که چگونه راه کربلا از سرپل ذهاب فقر زده می گذرد و ثروت ملی بجای هزینه برای بازسازی و زدودن فقر، هزینه ساختن و رونق کربلا می شود.

روز سوم آبان سال 1357 در تاریخ مبارزات سیاسی ایران، روزی تاریخی و فراموش ناشدنی است، زیرا در این روز، یکهزار زندانی سیاسی، بر اثر مبارزات یکپارچه مردم، آزادشده و به آغوش خانواده ها و مردم بازگشتند.

در خارج از کشور نیز در کشور آلمان در دو شهر دورتموند و هامبورک مدت ٩ سال است که جمعی از فعالین سیاسی ایرانی که بیشتر مادران هسنتد درحمایت از مادران پارک لاله در مرکز شهر در روزهای شنبه تجمع می کنند و با در دست داشتن پلاکاردها و توزیع اعلامیه های توضیحی در باره مادران پارک لاله و جمع آوری امضا، حمایت خودرا از مادران پارک لاله ادامه می دهند. مادران پارک لاله و مادران خاوران نمادی از مهر ومقاومت زنان ایران هستند، اما دریغا مادران بیشماری نتوانستند دادخواهی فرزندانشان را شاهد باشند. امیدواریم مادران داغدار رامین، زانیار و ستار و هبت و هزاران مادر ستمدیده دیگر شاهد اجرای عدالت باشند.

هیرمن پور که با محافل مطالعاتی زیادی در ارتباط بود، در دی ماه سال 49 در ارتباط با یکی از این محافل دستگیر شد، اما پس از جنبش سیاهکل با این وجود که در هیچ اقدام عملی شرکت نکرده بود شدیدا مورد شکنجه قرار گرفت. بیژن هیرمن پور، مترجمی توانا و آگاه به تئوریهای مارکسیستی و جامعه شناسی بود و در فرانسه کتاب کمون پاریس را ترجمه کرد.