در اواخر دی‌ماه سال 47 حسن ضیاظریفی در بی‌دادگاه نظامی محکم و استوار از آرمان و مواضع سیاسی‌اش دفاع می‌کند؛ او در بخشی از دفاعیاتش می‌گوید: "یک امر به‌عنوان نیت من و به‌عنوان نیت مقدسم و به‌عنوان راهنمای من در کارهای سیاسی و اجتماعی مطرح بوده و خواهد بود و آن آزادی و سعادت وطنم و سرفرازی و خوشبختی مردم زحمتکش و رنج‌دیده ایست که به نام ملت ایران خوانده می‌شود". در این بی‌دادگاه او به ده سال زندان محکوم و به زندان قزل‌قلعه منتقل می‌شود.
احساس همدردی مردم نشانگر این واقعیت است که احساسات نوع‌دوستانه ریشه در اعتقادات مردم میهنمان دارد و مردم با تمام مشکلات به‌ویژه در امور اقتصادی همبستگی و انسان‌دوستی خود را حفظ کرده‌اند. در شهر شیراز مکانیک‌ها و کلیه تعمیرکاران خودرو، آمادگی خود را برای تعمیر خودروهای آسیب‌دیده اعلام کردند و دیگر صاحبان پیشه‌ها هرکدام به فراخور موقعیت خود برای کمک‌رسانی اعلام آمادگی کردند. بسیاری از خانواده‌های شیرازی درهای منازل خود را بروی هم‌وطنان خود گشودند و با آغوش باز پذیرای آنان شدند و از تمام نقاط کشور مردم ضمن ابراز همدردی در حد توان خود به یاری سیل‌زدگان شتافتند.
درسال 1358 به علت اینکه از وکلای خوشنام و فعال کانون وکلا بود، مزدوران رژیم او را ربوده و تا سرحد مرگ کتک زده و او را نیمه جان و بیهوش درخیابان رها کرده بوند؛ این آدم ربایی در آن زمان در روزنامه ها که هنوز سانسور و خففان حاکم نشده بود، بازتاب گسترده ای داشت.
پس از انقلاب، وکالت عده‌ای از زندانیان سیاسی را پذیرفت، که شاخص‌ترین آنان نویسنده و زندانی رژیم پیشین، نسیم خاکسار بود که با تلاش و پیگیری، او را از زندان آبادان رها ساخت.
با توجه به بحران همه‌جانبه اقتصادی کنونی، و نظر به اینکه حاکمیت هیچ‌گونه برنامه‌ای برای بهبود وضع نابسامان اقتصادی ندارد، مشکلات زحمتکشان و کارگران فصلی نیز روزبه‌روز وخیم‌تر می‌شود و مشاغل کم درآمدی مانند دست‌فروشی، نگهبانی، ماشین‌پایی و باربری نیز به حد اشباع رسیده و پاسخگوی خیل عظیم بیکاران نیست
اکنون کمیته مشترک تبدیل به موزه شده است و در سلولی که خامنه‌ای چند روز در آنجا زندانی بوده، تندیس او را در معرض دید گذاشته‌اند و از یحیی رحیمی و همچنین از مبارزان دلاوری که در این شکنجه گاه جان باختند و یا تا سر حد مرگ شکنجه شدند مانند “بهروز دهقانی”، “عباس جمشیدی”، “غلامرضا اشترانی”، “هوشنگ عیسی بیگلو” و “ناصر رحمانی نژاد” و صدها فرزند دلاور میهمنان نام و آثاری نیست، اما نام و خاطره مقاومت یحیی‌ها در یاد آزادی‌خواهان ماندگار خواهد ماند.
خانم بقراط تاریخ ایران را بخوبی مطالعه کرده است و می داند که انقلاب مشروطیت دستاورد رشادتها و فداکارهای ستارخان وباقرخان و یارمحمد خان وهزاران مشروطه خواه جان برکف بوده است و نه امضای مظفر الدینشاه بی کفایت و نالایق که برای مسافرت به اروپا از بیگانکان پول قرض می کرد وهنگام رعد و برق به زیر عبای سید بحرینی پناه می برد. برجسته ترین و مهم ترین دستاورد مشروطیت اصل شاه باید سلطنت کند نه حکومت کند، بود که این رکن اصلی انقلاب مشروطیت توسط پهلوی ها رعایت نشد و پایمال گردید.
در 40 سالی که از سلطه جمهوری اسلامی می گذرد، دستگاه تبلیغاتی رژیم همواره تلاش کرده تا تاریخ مبارزات ازادیخواهانه و عدالتخواهانه مردم ایران را بنفع خود تحریف کرده، یا آن را ناچیز وانحرافی جلوه دهد، از این رو ما وظیفه مندیم تا نگذاریم مبارزات جریانهای سیاسی آزادیخواه و فرزندان اگاه و فداکار میهن مان که درشبهای تیره، با استبداد به مبارزه برخاستند، بفراموشی سپرده شود.
یکی از مبارزان راه آزادی و عدالت، درآن سالها غلامرضا اشترانی نام دارد، که یکی از چهره های تاثیرگذار دهه چهل استان لرستان است.
جمهوری اسلامی با شعار عدالت گستری، مبارزه با فساد و احترام به ارزشهای اخلاقی به حاکمیت رسید، اما کارنامه 39 ساله جمهوری اسلامی نشانگر این واقعیت دردناک است، که افزون بر آفریدن بحران اقتصادی و سرکوب شدید توأم بازندان و شکنجه و اعدام، ارزشهای اخلاقی مورد احترام مردم نیز در حال فروریزی است، درحالی که ارزشهای انسان ستیز، مانند تجاوز و خشونت در حال افزایش است.
روز بیستم نوامبر، بعنوان روز جهانی کودک به رسمیت شناخته شده است، اما برای اکثریت کودکان، که در کشورهای توسعه نیافته، آسیا، افریقا و امریکای لاتین زندگی می کنند، روز کودک با دیگر روزها هیچ گونه تفاوتی ندارد و این روز، از رنج و محرومیت، آنان نمی کاهد.
وضعیت زندگی کودکان در جوامع مختلف، به میزان رشد و توسعه، رفاه، امنیت و برخورداری ازامکانات موجود و همچنین موقعیت خانوادگی آنان بستگی دارد.
در طی 8 سال جنگ، مهمترین شعار رژیم این بود که راه قدس از کربلا می گذرد اما این شعار با کشته شدن ده ها هزار انسان که هیچ گونه دخالتی در ایجاد جنگ نداشتند و ویرانی یخشی از سرزمین مان و هزینه میلیاردها دلار تخقق نیافت. اکنون مردم محروم سرپل ذهاب با چشمان حسرت زده خود مشاهده می کنند که چگونه راه کربلا از سرپل ذهاب فقر زده می گذرد و ثروت ملی بجای هزینه برای بازسازی و زدودن فقر، هزینه ساختن و رونق کربلا می شود.
