هنوز خیل وسیع بازداشت‌شدگان ماه‌های اخیر به شکل گمنام باقی مانده و هیچ فهرستی از نام و نشان آن‌ها در دست نیست. در این میان وظیفه‌ی سترگ همه‌ی آزادی‌خواهان، روشنفکران، نویسندگان و فعالان سیاسی مدافع حقوق مردم در درون ایران، برجسته کردن مطالبه‌ی «آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی» و «آزادی بازداشت‌شدگان ماه‌های اخیر» به صورت اصلی‌ترین خواسته‌ها در کنار سایر شعارهای اساسی در تظاهرات هرروزه در سطوح مختلف؛ چه در داخل کشور و چه در برون مرز است.

با صدور حکم قتل عام سّرعی خمینی، برای کشتار زندانیان سیاسی مجاهد وکمونیست‌ها و برگماری عوامل کشتار، سور و ساط اجرای این حکم در زندان‌های سراسر ایران به فوریت آماده شد و همه کارگزاران کشتار (نیری، اشراقی، رئیسی، پورمحمدی و آن دیگران...) از مرداد ماه دست به کارشدند. ابتدای کار سراغ هواداران مجاهدین رفتند، سپس نوبت به کمونیست‌ها رسید. کردند آنچه را که در توان داشتند تاجامعه‌ای رابسوزانند و برای همیشه کُل حیات کشور و خانواده‌های اعدامیان را دادخواه فرزندانِ خویش نگه دارند!

بیگمان مستنداتی که امیرهوشنگ توانسته از زندان گوهر دشت و از مقطع قتل عام هایی حمید عباسی(نوری) به انکار مسلم آن کمربسته با کدهایش بیرون بیاورد، این دورغ و انگار تاریخی این جلاد را خنثی و دادگاه را موظف به موضع گیری می نماید. این سند کمک بسیار مهمی است که از روی آن وقایع را توضیح داده. امیر هوشنگ ۱۷ کامیون یخچال دار و یک کامیون دیگر را در طی دوره مجاهد کشی دیده است. تخمینی که خودش سعی می کرد بدهد، حداقل بالای۹۰۰ زندانی مجاهد را در قسمت آمفی تئاترزندان گوهر دشت به دار آویخته اند

در طول این سه روز، همه‌ی تلاش «حمید عباسی» در این‌ است‌ که؛ در هیکل آدمی ناکرده باقی بماند و به جای اعتراف به گناه، از بی گناهی خود و همه‌ی اربابانش در درون جامعه به دفاع برخیزد و همه‌ی آنچه را که در این دادگاه به نمایش گذاشه شد، به پرونده سازی و وارونه انگاری شاکیان و شاهدانش گذاشته شود و به انکار آنان برآید.

در ادامه‌ی دادگاه محاکمه‌ی حمید نوری (عباسی) در هفته‌ی ۴۷ روز سه شنبه ۲۳ نوامبر ۲۰۲۱ برابر دوم آذر ۱۴۰۰ در استکهلم، متهم یا مجرم در برابر دادگاه و افکارعمومی، اعم از شاکیان و شاهدان و خانواده‌هایِ دادخواهِ کشتارِ خونینِ سالِ ۱۳۶۷ در زندان گوهردشت، به دفاع از خود خواهد پرداخت یا همچنان قفل بردهان خواهد ماند و سکوت برمی‌گزیند؟