خیزش انقلابی مردم ایران با شعار زن، زندگی، آبادی شصت وششمین روز خود را پشت سر می‌گذارد. مردم ایران به تناسب موقعیت های خود در شهرهای مختلف در اعتلای این خیزش نقش داشته و دارند و اما یک واقعیت عریان امروز پیش روی همه ماقرار دارد و آن برجستگی مبارزات مردم کوردستان و مناطق کردنشین در این خیزش انقلابی است.

مردم، بنا به دلایل بسیار، در تصویری از زندگی حال و آینده از تاثیر متقابل فرم و محتوا، آنچه را که ‌‌نمی‌خواهند راحت‌‌‌تر به زبان جاری می‌کنند تا آنچه را که می‌خواهند. ‌‌یکی از مهم‌ترین دلایل این انتخاب آسان (برای به زبان‌راندن شعارهای بیانگر آنچه ‌‌نمی‌خواهند) دقیقاً ناشی از تجربه زیستن در آن فضا است.

پایداری مردم آگاه در پس این هفته های نبرد نابرابر که تنها به نیروی فریاد در برابر رژیمی سراپا مسلح نمایشی از قدرت و صلابت را به رخ جهانیان کشید. مردم دنیا مبهوت از از این همبستگی نوپدید در داخل و خارج از کشور بین ایرانیان به حمایت از مردم ایران برانگیخته شده اند.

جمهوری اسلامی همانند هر نظامِ‌ سیاسیِ‌ خودکامه و استبدادی برای ادامه و بقای‌ خود نیازمندِ پایش موقعیت موجود و بر پایه‌ی آن تعیین خط مشی برای سیستم های‌ اطلاعاتی _امنیتی _ نظامی و تبلیغاتی خود است.

در آستانه ی چهارمین هفته از خیزش عمومی مردم آزاده ایران، از زنان و مردان از پیر و جوان ، دانشجویان اندیشمند و قهرمان و دانش آموزان پیشرو و پرتوان و سیل رزمنده‌ی پر شوری از همه جای ایران در کوچه و خیابان قرار داریم و هرچه می‌گذرد این اعتراضات توده‌ای و فراگیر، افق روشن تری از  آینده ای را نمایان می کند که در آن جایی برای دیکتاتوری و استبداد نمی تواند باشد.

بی تردید امروز خیزش فراگیر و همه جانبه ایران را دربر گرفته‌است در صف مقدم این خیزش عمومی زنان و دانشجویان پیشتازند. توده‌های مردم زحمتکش و آگاه برای حمایت از فرزندان دلیر خود با همه‌ی توش و توان خود، نگرانی در خانه را به فریاد خشم آلود در خیابان بدل کرده‌اند و افراد وسیعی از طبقات اجتماعی بصورت انفرادی یا گروه‌های کوچک به این خیزش روبه رشد کنونی می پیوندند اما هنوز تا رسیدن به پایداری این خیزش و ارتقاء آن به قیامی استوار و تعیین کننده  فاصله ی معناداری وجود دارد!