بیاد فروغِ فروزانِ بینشانهای خاوران
مراسمهای سالگرد انوش را همیشه با همه محدودیتها برگزار میکرد. با چه انرژی و چه سر پرشوری مادر به تمامی عاشق بود. عاشق پسرش انوشیروان لطفی(انوش) و عاشق تمام کسانی که رنگ و بویی از انوش به هر طریقی داشتند. خانهاش مأمن همه ما بود. بیحرف و سخن با دل گرفته از غم و درد میرفتیم و سبکبال برمیگشتیم. این روحیه و توان و انرژی فقط از عشق بر میخیزد.